Stemmingswisselingen, temperament, hypersensitiviteit, somberheid, depressie, automutilatie en (neiging tot) zelfdoding bij kinderen en jongeren. Het is helaas onderdeel van het dagelijkse bestaan van vele jonge mensen.
Wij als volwassenen (burgers, ouders, leerkrachten, (jeugd)hulpverleners, wijkteamleden, gezondheidszorgwerkers, psychologen, therapeuten, psychiaters) hebben een duurzame plicht om deze steeds belangrijker wordende doodsoorzaak onder jongeren te signaleren en vanuit eigen context aan te pakken. Meer kennis bij het onderkennen van deze moeilijkheden is een eerste vereiste: ‘kijken en zien’. En als die realisatie er is: ‘adequater handelen en doen’. Maar ook het vinden en aanbieden van oplossingsrichtingen, interventies en praktische hulp is noodzakelijk. Dit zijn de kernthema’s van het congres.
Onder dagvoorzitterschap van dr. Bas Levering starten twee generieke en dragende inleidingen: Prof.dr. Jan Swinkels met zijn college ‘Het verleden als de proloog van de toekomst’ en dr. Martine Delfos met ‘De hele mens en heel de mens met een handvol ellende’. In de middag zijn er twee plenaire bijdragen. Dr. Yvonne Stikkelbroek, gaat in op depressie bij jongeren en Judith de Heus op zelfmoordpreventie. In de subplenaire sessies komen specifiekere thema's aan bod, passend bij uw voorkeur. Berendineke Steenbergen vertelt over het versterken van weerbaarheid bij kinderen en jongeren, Niels Zwikker gaat in op de pro's en contra's van e-health bij depressie en suïcidaliteit, Dwayne Meijnckens maakt zelfbeschadiging bespreekbaar, Justine Pardoen deelt nieuwe inzichten over het gebruik van sociale media en Maaike Steeman gaat in op een bijzondere therapievorm om het leven leefbaar te houden.
Suïcidaliteit is verschrikkelijk en moet te allen tijde worden tegengegaan: In 2015 zijn 130 jongeren in de leeftijd van 10-25 jaar door zelfdoding overleden. Onder jongeren van 10-15 jaar is het aantal gestegen van 2 jongeren in 2014 naar 7 in 2015. De getallen lijken relatief klein, maar suïcidaliteit is het topje van een immense ijsberg aan stemmingswisselingen, piekeren, somberen en depressieve gevoelens. En in die ijsberg aan negatieve gevoelens schuilt een enorme hoeveelheid persoonlijk leed.
Daarnaast spelen een groter aantal situationele factoren een rol: in het gezin je houding bepalen, spanningen via al dan niet opvoedende ouders, echtscheidingen, individualisering, prestatiedruk op school, deelnemen aan vriendengroepen, peerpressure, et cetera. Maar ook de persoonlijke insteek, de druk om te moeten presteren, de stress om met het 'gewone' leven om te kunnen gaan. Zie voor een overzicht aan de onderkant van deze pagina een grafische voorstelling.